Halluks Valgus Deformitesi

Serebral palsili hastada halluks valgusun gelişmesi spastik adduktor hallusis longus kasına bağlı olduğu gibi, pes valgusu bulunan bir hastada ayak ön kısmının eversiyona ve abdüksiyona  gitmesiyle bu adduktor kasın daha avantajlı konuma geçmesi sonucu da oluşabilir. Bu kasın çekmesi ile başparmak proksimal falanksı dışa doğru sapmaya başlar ve başparmak giderek ikinci parmağın altına doğru yer değiştirir. Birinci tarak kemiğinin başı, dışa doğru sapan proksimal falanksın tabanı tarafından artık daha az örtünmeye başladığından korunmasız kalan bu başparmak tabanının iç kısmında tahrişe bağlı olarak ağrılı bir şişlik oluşur (bunyon). Bu şişlik, içersinde jel kıvamında sıvı bulunan kesecik (bursa), ödemli cilt-cilt altı dokusu ve tahriş sonucu lokal kemik yapımıyla çıkıntı oluşturan birinci tarak kemiğinin başından ibarettir. Ağrılı şişliğin üzeri kızarır, su toplar. Hasta bu ağrılı şişlik nedeniyle ayakkabı giymekte güçlük çeker. Kaval kemiğinde mevcut bir dışa dönüklük (tibial rotasyon ekstern deformitesi) halluks valgus gelişimini daha da kolaylaştırır.

Tedavide bacaktaki dizilimin önceden düzeltilmiş olması önemlidir; yani, mevcut talipes valgus, tibial rotasyon ekstern deformitesi ve çömelme yürüyüşü düzeltilmeden sadece halluks valgusa yapılacak bir girişim başarısız olacaktır. Hafif olgularda bacaktaki dizilimin düzeltilmesiyle halluks valgus deformitesi de geriler. İleri olgularda birinci tarak kemiği tabanından yapılan osteotomi, adduktor hallusis longus kasının proksimal falanks tabanından birinci tarak kemiği başına nakli ile kombine edilir ve bunyon traşlanır. İleri olgularda başparmak ekleminin dondurulması da (1. metatarsofalangeal eklem artrodezi) diğer bir seçenektir.