Genel Özellikler

Görülme sıklığı lateral menisküs için % 1,5 ila % 3 aralığında verilirken, medial menisküs için bu oran binde 1 ila binde 3 arasındadır. Buradan da anlaşılacağı üzere diskoid menisküs hemen her zaman lateral menisküste görülür. Manyetik rözonans görüntülemenin (MRG) yaygınlaşmasıyla tesadüfen saptanan diskoid menisküs sıklığında da bir artış olmuştur. Görülme sıklığı İskandinav ırklarında düşükken, Asya ırklarında, özellikle de Japonlarda, yüksektir.

Cinsiyet dağılımı eşittir.

Çift taraflı olabilir (yaklaşık % 20 ila % 30), ancak çift taraflı medial diskoid menisküs çok nadirdir.

Sınıflama

En çok Watanabe sınıflaması tercih edilir. Buna göre diskoid menisküs tam, kısmi ve Wrisberg tipi olmak üzere 3’e ayrılır.

Tam diskoid menisküs tüm tibia platosunu kaplar. Menisküsün periferini tibia platosuna bağlayan tüm bağlar sağlamdır. Dizin fleksiyon ve ekstansiyonunda diskoid menisküste her hangi bir aşırı esneklik veya anormal hareket görülmez.

Kısmi diskoid menisküs tam tipe oranla daha ufaktır ve tüm tibia platosunu kaplamaz. Daha kalın ve daha geniş bir menisküs biçimindedir. Özellikle merkeze bakan kenarları olmak üzere tam diskoid menisküse oranla daha incedir.

Wrisberg tipi en nadir görülen diskoid menisküs çeşididir. Sadece lateral menisküste görülür. Lateral menisküsün tibia platosuna tutunmasını sağlayan bağlar tibia platosunun arkasında oluşmamıştır. Wrisberg bağı (posterior meniskofemoral bağ, PMFB) arkada menisküse yapışan tek bağdır. Diz ekstansiyona giderken kısa olan bu bağın gerilmesiyle lateral menisküsün öne kayması engellenir. Diz ekstansiyonu femur dış kondilinin, interkondiler çentiğe çekilen lateral menisküsün üzerinden atlamasıyla tamamlanır.  Diz fleksiyona gittiğinde ise PMFB gevşediğinden, popliteus kası ve kalan koroner bağların marifetiyle menisküs normal konumuna geri döner.

Kalın, şekli bozuk ve hareketi kısıtlı diskoid menisküs yaralanmaya açıktır. Özellikle tibiaya olan bağlantısı oluşmamışsa bu risk daha da yüksektir. Sonuçta femur dış kondili ve tibia plato arasına takılan ve normal işlevi engellenen diskoid menisküste tekrarlayan mikrotravmalar, ya da akut bir travma sonucu yırtık meydana gelerek yakınmalar başlar. Menisküs gövdesinde damar ağı bulunmadığından yırtığın kendiliğinden iyileşmesi söz konusu değildir. İhmal edilen olguda erkenden dejeneratif artrit gelişir.

Olguların çoğunluğunda (yaklaşık % 60 ila % 100) yırtık horizontal tiptedir.