Kallotazis

Uzatma Sonrası

Uzatma işlemini gerçekleştirmek için sistemde neler yapması gerektiği hastaya sabırla anlatılmalı, yapılabilecek hataların tek tek üstünde durulmalı, hatta başka bir eksternal fiksatör üzerinde alıştırma yapılmalıdır.

Uzatma işleminin sürdüğü dönem boyunca hastanın koltuk değneği ile yürümesine izin verilir, ancak bastırılmaz. Uzatma işlemi sırasında yumuşak dokularda gerginlik oluşacağından dizde fleksiyon kontraktürü, ayak bileğinde ise ekinus kontraktürü gelişebilir. Bu durum özellikle uzatma 3 cm’i aşmaya başladığı zaman görülür. Bunu önlemek için bu eklemlere her gün düzenli fizyoterapi uygulanmalıdır. Bunun ihmal edildiği olgularda dizde sublüksasyon, hatta çıkık gelişmesi söz konusu olabilir. Tel dipleri her gün antiseptik solüsyonlarla temizlenmelidir. Hastanın yıkanmasına izin verilir, ancak banyo sonrası tüm tel diplerinin temizliği yapılmalıdır.

Uzatma bittikten sonra hastanın kontrollü bir şekilde basmasına izin verilir. Yük verme rejenerat üzerinde olumlu etki yapar. Uzatma bittikten sonraki 2 hafta içerisinde hastaya koltuk değnekleri bıraktırılır. Hastanın basmasıyla birlikte tel dibinden akıntı olabilir; tel dibi temizliğine azami dikkat göstermek gerekir. Tel yolu infeksiyonu nedeniyle telin veya çivinin çıkartılmak zorunda kalınması rejenerat stabilitesini riske sokar. Uzatma dönemi boyunca gereksiz radyolojik incelemeden kaçınılmalıdır, çünkü X ışınlarının rejenerat üzerinde olumsuz etkisi vardır. Kırık uçlarının birbirinden uzaklaştığı, yani osteotomin kısmi değil, tam yapılmış olduğunu anlamak için uzatmanın başlamasından 1 hafta sonra radyografi çekilir. Bundan sonraki klinik kontrollerde radyografi çekilmesine gerek yoktur. Radyolojik inceleme en erken uzatmanın 6. haftasında yapılır ve 6 haftalık aralarla tekrarlanır.

Rejeneratin tümüyle kemikleşmesiyle eksternal fiksatör bacaktan çıkartılır. Bunun kararı radyografide tüm kemiği saran korteks oluşumun görülmesiyle verilir. Hastanın veya ebeveynlerinin beklentileri ve bu yöndeki zorlamaları verilecek kararda etkili olmamalıdır, çünkü eksternal fiksatörün rejeneratın yeterli dayanıklılığa ulaşmadan çıkartılması patolojik kırıkla sonuçlanır. Bekleme süresi genellikle 40 gün/cm olarak tahmin edilebilir. 5 cm’lik bir uzatma için bu yaklaşık 7,5 ay anlamındadır.

Bu uzun bekleme süresini asgariye indirmek için akılcı bir yöntem tanımlanmıştır. Buna göre uzatma yapılacak kemiğe aynı seansta önce intramedüller çivi geçilir, daha sonra da eksternal fiksatör uygulanır. Uzatma dönemi sona erdiğinde bir ucu daha önce bir vida vasıtasıyla sabitlenmiş olan intramedüller çivinin bu sefer diğer ucuna da vida geçilir ve çivi bu şekilde kilitlenir. Sonra da eksternal fiksatör çıkartılır. Bu şekilde eksternal fiksatör sadece uzatma döneminde bacakta kalmış olur. Teknik olarak zor ve daha pahalı bir yöntemdir, ancak diz hareketinin erkenden kazanılması gibi bazı üstünlükleri vardır. Ayrıca hastada psikolojik rahatlama sağlar.

(1) Kortikotomi yapıldıktan sonra intramedüller çivi yerleştirilir ve proksimal uçdan vida ile sabitlenir.
(2) Eksternal fiksatörle uzatmaya başlanır.
(3) Hedeflenen uzatma miktarı elde edildiği zaman intramedüller çivinin distal ucu da vidalarla sabitlenir. Sonra da eksternal fiksatör çıkartılır.
(4) Rejeneratın oluştuğu alan zamanla yükü taşıyacak özellikte normal kemik dokusuna dönüştüğünde intramedüller çivi de çıkartılır.