Tedavi

Çocuk ortopedisinin tedavisi en güç olan konularından biridir. Tedavideki güçlük çok çeşitli yöntemin tanımlanmış olmasından da anlaşılabilir.

Crawford sınıflamasına göre tip I DTP’unda prognoz iyidir. Tedavi planlaması displazik kemiğin korunması ve ilerde oluşacak bacak uzunluğunun giderilmesi üzerine kurulur. Bacağı koruma amaçlı içe içe geçen, kalkan tarzında breys kullandırtılır, ancak bu tür bir breysin eğriliğin ilerleyişini ve kırığın oluşumunu ne kadar önlediği soru işaretidir. Açılanma tibianın çok distalinde olmadığı sürece ayak bileği serbest bırakılır ve yükseltme ekiyle uzunluk farkı giderilir. Eğriliği düzetmek amacıyla ufak yaşta osteotomi yapılması doğru değildir.

Radyolojik incelemede fibulanın etkilenmemiş ve düz olduğu, tibiadaki açılanmanın içbükey tarafındaki kemik korteksinin hipertrofik olduğu ve bu bölgede subperiosteal kemik yapımının gösterilebildiği olgular bir alt grubu oluşturur. Bu altgrupda kırık gelişme olasılığı hemen hemen yoktur (selim anterolateral eğrilik). Üstelik bu eğrilikte zamanla düzelme olur. Bu hastalarda izlemle yetinilir ve bacak uzunluğu farkının giderilmesi için ileriye dönük planlama yapılır. Genellikle 5 cm’ i geçen bir uzunluk farkı gelişeceğinden uzatma osteotomisi tercih edilir.

Crawford sınıflamasına göre tip II DTP’unda tedavi kırığın geciktirilmesi, oluşan kırığın enerjik bir biçimde tedavisi ve bacak uzunluk farkının giderilmesi stratejisine dayanır. Kırık gelişmemiş Crawford tip II DTP’unda osteotomi ile açılanmayı düzeltmeye kalkmak büyük hatadır ve psödoartrozla sonuçlanır. Crawford tip II DTP’unda müdahale edilmezse hemen hemen her zaman patolojik kırık gelişir. Patolojik kırığın oluşumunu mümkün olduğunca geciktirmek için koruyucu kalkan breys kullandırtılır. 5 yaşından önce kırık oluşsa dahi breys kullandırtılmaya devam edilir, çünkü ufak yaşta yapılacak cerrahi girişimin başarı şansı çok düşüktür. Üstelik hasta psödoartoza rağmen cihaz içinde basıp yürüyebilir.

Kırığı önlemek için by pass greft uygulaması önerilmiştir. Buna göre karşı taraf tibiasından çıkartılacak uzunlamasına bir parça veya kaburga, tibianın arka ve iç yüzüne gelecek şekilde yerleştirilir ve eğriliğin daha da artmasını önleyecek bir destek sağlanmış olur. Bir başka yöntemde de aynı düşünceyle karşı bacak tibiasından alınan greft ayrıldığı yere tekrardan yerleştirilir ve 6 hafta sonra buradan alınarak sorunlu bacaktaki tibianın arkasına by pass greft olarak nakledilir. Buradaki amaç sağlam bacaktan alınan tibia greftinde kanlanmayı arttırmaktır. By pass grefti pek benimsenmemiştir. Belki de kırığı önlemedeki başarısının % 50 ila % 60 civarında oluşu bunda rol oynamıştır.