1 yaşından küçük çocuklardaki AHO oluşum şekli, tanı, komplikasyonlar ve prognoz açısından diğer iki gruptaki hastalardan oldukça farklılık gösterir.

1 yaşından ufak çocukta uzun kemik metafizlerinin bir kısmı eklem içinde olduğundan klinik tabloya septik artrit bulguları hakim olur. Metafizdeki ilmik şeklindeki terminal arterler ile epifizi besleyen damarlar arasındaki bağlantı metafizdeki infeksiyonun rahatlıkla epifize, buradan da eklem boşluğuna ulaşmasını sağlar. Olguların bir kısmının öyküsünde damara kateter yerleştirme gibi bir işleme rastlanır.

Laboratuvar bulguları negatif olabilir. Bu da tanın geç konmasına yol açar. Olguların neredeyse yarısında çoklu apse oluşumu görülebilir. Bu durum tedaviyi güçleştirir.

Süt çocuğunda Staphylococcus aureus ön plandayken, yeni doğanda B grubu streptokoklar en sık rastlanan patojendir. Özellikle erken doğan bebekte Gram negatif enterobasillere (özellikle Escherichia coli) daha sık rastlanır. Yeni doğanda ve süt çocuğunda AHO’e neden olan diğer bir patojen de Neisseria gonorrhoeaedır. 

Ampirik antibiyotik tedavisine beta-laktam antibiyotiklerle başlanır (nafsillin, oksasillin gibi penisilinler ya da 1. kuşak sefalosporin). Toplumda MDSA yaygınsa vankomisin tercih edilir ve bu yaş grubunda görülebilecek diğer patojenler dikkate alınarak gentamisin ya da 3. kuşak sefalosporinle kombine edilir.

Klinik yakınmaların şiddetli olmaması vb. gibi nedenlerle hastanın hekime geç getirilişi ve olguların çoğunda septik artrit tablosunun bulunması nedeniyle bu yaş grubundaki çocukların çoğuna cerrahi müdahale yapılır. Antibiyotik tedavisi elde edilen materyalden izole edilen mikroorganizmanın verdiği yanıta göre yeniden düzenlenir. Antibiyotik tedavisinin süresi ve oral tedaviye geçiş 1 yaşından büyük çocuklar için söylenenlerle aynıdır.

1 yaşından ufak çocukta geçirilen AHO, infeksiyonun iskeletteki yerleşimine bağlı olarak kronikleşme, deformite, patolojik kırık, kısalık, femur başında nekroz gibi çok çeşitli komplikasyonlara yol açar. Bu durum daha büyük çocuklardan belirgin olarak daha sık görülür.

AHO ön tanısıyla hastaneye yatan her çocuğun damar yoluna kateter konarak sıvı tedavisine başlanır. Başlanan ampirik antibiyotik tedavisine ağrı kesici ve ateş düşürücü ilaçlar da eklenir. AHO ön tanısıyla yatırılan çocukların yaklaşık % 10’unun (% 5 ila % 11) yoğun bakım gerektirdiği unutulmamalıdır.

Prognoz

Çocuklarda AHO’in komplikasyonsuz iyileşme oranı % 90 ila % 99 arasındadır. Bu nedenle AHO tanısıyla tedavi görmüş çocukların tümü uzun süre izlenmelidir. Böylelikle uzun dönemde ortaya çıkabilecek geç sekellerin farkına varılabilir.

Çocuklarda AHO’ten sonra gelişebilecek en önemli komplikasyon infeksiyonun kendini gizleyerek kronikleşmesidir. Bu hemen her zaman yetersiz tedavi sonucunda ortaya çıkan bir durumdur. Bağışıklık sitemi etkilenmiş ya da kusurlu olan çocuklar, değişik nedenlerle sıkça damara kateter yerleştirilen hastalar bu açıdan riskli grubu oluşturur. Sistemik ateşin uzun sürmesi infeksiyonun kronikleşebileceği lehine yorulmalıdır. Bu çocuklar çok kez hastaneye yatmak zorunda kalırlar. Kronik osteomiyelit patolojik kırık dahil birçok komplikasyona yol açar.

AHO tedavisi görmüş çocukların bazılarında hava değişikliğine bağlı olarak infeksiyon odağına komşu eklemde sabah sertliği ve şişme gibi eklem iltihabı bulguları uzun süre devam edebilir.