Genel Özellikler ve Yaralanma Mekanizması Sınıflama Klinik Görünüm Radyolojik İnceleme: Ön Arka Radyografi Radyolojik İnceleme: Yan Radyografi Gartland Tip I ve II Kırığında Tedavi Gartland Tip III Kırığında Kapalı Redüksiyon ve Perkütan Telleme Gartland Tip III Kırığında Açık Redüksiyon Komplikasyonlar: Damar Yaralanması Komplikasyonlar: Kompartman Sendromu Komplikasyonlar: Periferik Sinir Yaralanması Komplikasyonlar: Kötü Kaynama Diğer Komplikasyonlar
 
 ☰  
 aç

Sınıflama

Yaygın olarak kullanılan sınıflama sistemi Gartland sınıflamasıdır. Gartland tip I’de ayrıksız veya asgari kayma gösteren bir kırık söz konusudur. Gartland tip I kırıkları, parçalanma, çökme, veya açılanma göstermeyen ayrıksız kırıklar (tip IA) ile koronal planda içteki sütunda çökme veya parçalanma, sagittal planda ise hafif hiperekstansiyon gösteren kırıklar (tip IB) olarak ayırmakta yarar vardır, çünkü tip IB kırıklar başlangıçta masum gibi görünmelerine karşın ilerde dirsekte açılanma oluşturarak kozmetik kusura neden olabilirler.

Gartland tip II kırığında bir korteks sağlam kalır ve distal fragman açılanma gösterir. Ekstansiyon tipi kırıkda arka korteks sağlam kalır ve arkaya açılanma görülür. Fleksiyon tipi kırığında ise ön korteks sağlam kalırken, açılanma öne doğrudur.

Gartland tip III kırık kaymış kırıktır. Gartland tip III kırıklar distal parçanın koronal plandaki yer değiştirmesine uygun olarak posteromedial, posterolateral, anteromedial, ve anterolateral olmak üzere alt gruplara ayrılabilir. Bu türlü bir sınıflamanın kırığın tedavisi ve komplikasyonlar açısından yararı vardır; örneğin en sık damar sinir yaralanması posterolateral tip kırıkta görülmektedir. Ekstansiyon tipi kırıkların ancak dörtte birini oluşturan bu kırık tipinde öne ve iç tarafa yer değiştiren proksimal kırık parçasının distal ucu brakiyal arter ve/veya median siniri zedeleyebilir. Diğer taraftan distal kırık parçasının kayma yönü redüksiyon sonrası kırık uçları arasındaki stabilite açısından da önemlidir. Distal kırık parçasının kaydığı taraftaki periost kılıfı genellikle sağlam kalır ve bir menteşe görevi görür. Bu özellik posterolateral tip kırıkta belirgin değilken, posteromedial kırıklar için önemli olabilir, çünkü redüksiyon sonrası önkola pronasyon yaptırılması durumunda medialdeki periost kılıfı gerilerek kırık parçaları arasındaki stabiliteyi arttırır. Bu yüzden posteromedial kayma gösteren kırıklar redüksiyon sonrasında önkolun pronasyona alınmasıyla genellikle daha stabil olurlar. Posterolateral kırıklar daha instabil kırıklardır.

 

Gartland tip III kırığının ön arka ve yan radyografisi
Gartland tip I kırığının ön arka ve yan radyografisi
Gartland tip II kırığının ön arka ve yan radyografisi

 

 

Bu sayfada yer alan bilgilerin tamamı ebeveynleri çocuk ortopedisinin konuları hakkında bilgilendirmek amacıyla verilmektedir.

Bu bilgilerden yola çıkarak ebeveynlerin çocuklarındaki rahatsızlıklara tanı koymaları, daha da ileri giderek kendilerini hekim yerine koyarak çocuklarını tedavi etmeye kalkışmaları son derece sakıncalıdır.

 

Bu sayfada yer alan bilgiler bir hekimin muayene sonucu vereceği kararın yerini asla alamaz.

Gartland tip I kırığı (sol üstte)
Gartland tip II kırığı (sağ üstte)
Gartland tip III kırığı (altta)