Endikasyonlar

Cerrahi girişime karar verirken birçok unsur göz önünde bulundurulur, ancak bunlar arasında en belirleyici olanı eğriliğin büyüklüğüdür. Kabaca bakacak olursak, iskelet olgunlaşmasını tamamlamış bir hastada 30 derecenin altındaki bir eğriliğin ilerleme olasılığı yoktur ve cerrahi tedavi gerektirmez. İlk kez baş vurduğunda 45 dereceyi aşan bir eğriliği bulunan hasta hangi yaşta olursa olsun cerrahi adayıdır, çünkü bu hastaların hemen hemen tamamında eğrilik ilerler (özellikle torasik, ya da çift majör eğrilikte). Eğer eğriliğin tepe omurunda ciddi rotasyon mevcutsa, hasta iskelet olgunlaşmasını tamamlamamış dahi olsa, bu sınır 40 dereceye kadar iner (özellikle torakolomber ve lomber eğrilikte).

Cerrahi girişim yönünde karar verirken hastadaki görünüş bozukluğunun düzeltilmesi, varsa ağrının ortadan kaldırılması gibi istekler söz konusu olabilir. Özellikle dengesiz (dekompanze) eğrilikte görünümün düzeltilmesi önem kazanır. Bu istek bazen eğriliğin büyüklüğü ile uyuşmayabilir. Bu nedenle, çocuğun psikolojisini çok zorlayan bir eğrilikte cerrahi sınır daha aşağıya alınabilir. Öte yandan skolyozlu hastada ağrı mevcut ve hasta bunun cerrahi girişim sonrası elde edilecek düzelmeyi takiben kaybolacağını düşünüyor da cerrahi endikasyonu zorluyorsa, bu doğru değildir, çünkü idyopatik adölesan skolyozda ağrının kaynağını bulmak çoğunlukla (yaklaşık % 90) mümkün olmadığından, omurga füzyonu ile ağrının geçeceğini düşünmemek gerekir.

İdyopatik adölesan skolyozda cerrahi girişimin temel amacı eğriliği güvenli bir biçimde düzelebileceği kadar düzeltmek ve eğriliğin ilerlemesini önlemek amacıyla omurga füzyonunu gerçekleştirmektir. Cerrahi girişim sonrası gövde dengesi sağlanmalı veya bozulmamalıdır.

Cerrahi planlamada eğriliğin çeşidi, omurga dengesi, eğriliğin esnekliği, göğüs kafesi deformitesi, büyüme rezervi ve iskelet olgunlaşması dikkate alınan başlıca konulardır.