Tedavi Endikasyonları

Ağrı, sublüksasyon veya çıkığı bulunan serebral palsili hastalarda esas tedavi nedenidir. Ağrı olguların yaklaşık yarısında cerrahi girişim kararı alınmasında etkili olur. Tek başına yumuşak doku gevşetmesi yapılan çocuklarda ağrının tümden kaybolması olguların yaklaşık yarısında gerçekleşirken, bu oran kemik ameliyatına gereksinim duyulan olgularda daha da yüksektir.

Spastik kasların çocuğun bacaklarının aralanmasını engelleyerek apış arası temizliğini zorlaştırması bir diğer önemli cerrahi girişim nedenidir (3 çocuktan 2'sinde). Kalça abdüksiyonun 30 derecenin altına inmesi cerrahi tedaviyi gerektirir.

Kalçada sublüksasyon veya çıkık geliştiğinde tedavi endikasyonu koyarken klinik değerlendirmenin yanı sıra radyolojik değerlendirmeye de önem verilir. Buna göre 8 yaşın altındaki çocuklarda Reimers indeksinin % 30'un altında, kalça abdüksiyonunun 45° nin üstünde olduğu olgularda fizyoterapi ve takiple yetinilir. Reimers indeksinin % 60'ın üstünde olduğu olgular, yani çıkıklar, mutlaka cerrahi girişimle tedavi edilmelidir. Reimers indeksinin % 30 ila % 60 arasında olduğu olgularda ise cerrahi girişim kararı alınırken iki özelliğe dikkat edilir: kalçadaki abdüksiyon hareket açıklığı ve Reimers indeksi ile izlenen instabilitede ilerleme. Bu olgularda abdüksiyon 45 derecenin altına düşmediği sürece cerrahi girişime gerek yoktur. Aynı şekilde 6 ay aralarla çekilen radyografilerde Reimers indeksinde % 10'dan az bir ilerleme saptanmışsa, bu hastalarda Reimers indeksi % 30'un üstünde olmasına rağmen fizyoterapi seansları ve takiple yetinilir.

8 yaşın üstündeki olgularda Reimers indeksi % 40'ın altındaysa cerrahi girişime gerek yoktur. Reimers indeksi % 40 ila % 60 arasında olan olgularda ise hasta 30 dereceden daha fazla abdüksiyon yapabiliyorsa ve/veya Reimers indeksinde yılda % 10'dan az bir ilerleme söz konusuysa yine cerrahi girişime gerek yoktur, ancak Reimers indeksi % 60'dan daha fazlaysa cerrahi girişim endikedir.

Ebeveynler cerrahi girişim sonrası çocuklarının işlevsel konumunda gerçekleşecek düzelmenin düzeyi konusunda realize edilmelidir. Hasta sahiplerine yürüyemiyen bir hastada salt kalçayı yerine koymakla bu hastaya yürüme yeterliliği kazandırılamayacağı açıkça anlatılmalıdır. Ayrıca hijyenik bakım olanağında ve oturma toleransında gerçekleşecek artış her zaman beklenildiği kadar da olmayabilir.